Upplýsingar um aðferðina og höfundinn
LÝSING Á AÐFERÐINNI AÐ LESA SAMAN
Aðferðin byggist á því að lesa sömu bókina aftur og aftur í nokkra daga (t.d. 2 vikur). Bæði lesandinn og börnin eru virk við lesturinn. Börnin fylgjast með lesandanum lesa textann. Textinn þarf að vera nógu stór til að allir geti séð hann. Börnin læra hvernig ritaður texti virkar, fá tilfinningu fyrir því að læra og byrja að upplifa sig sjálf sem lesendur. Með því að nota stórar bækur sem eru hafðar á standi geta börnin séð bæði textann og táknin sem kennarinn gerir. Lesandinn gerir hlé inn á milli og leyfir börnunum að giska á hvað gerist næst. Þar sem innihald bókarinnar er fyrirsjáanlegt geta börnin auðveldlega giskað á rétt svar. Hægt er að bjóða barni upp á að lesa hluta úr sögunni. Færir lesendur vita hvenær er gott að benda á orð eða frasa sem tengjast táknunum sem börnin gera.
Börnin byrja smám saman að kynnast uppbyggingu ritmálsins og byrja að bera kennsl á orð og frasa í textum (1) með því að textinn er lesinn aftur og aftur, (2) vegna þess að textinn er fyrirsjáanlegur og (3) í gegnum ýmsa leiki og spjall sem eru byggð á innihaldi sögunnar. Með því að lesa saman í tímum læra börn að njóta góðra bóka. Þau kynnast hvernig orð virka, hvernig þau eru búin til og fá aukinn skilning. Börnin verða öruggari með sig vitandi að þau kunna að lesa.
Erting og Pfau (1997) hafa skoðað þessa lestraraðferð í leikskólum og fullyrða það að lesa saman bækur á táknmáli virðist vera góð brú milli táknmálsins og ritmálsins.