7. Regla - Táknrýmið er aðlagað sögunni

Regla 7

15 principles for reading to deaf children

Efnisflokkur

15 leiðbeinandi reglur um lestur fyrir heyrnarlaus börn

Tengdir flokkar

[[:category:{{{related1}}}|{{{related1}}}]]

Tengdar síður

8. Regla - Mismunandi málstíll sýnir mismunandi sögupersónur

-

[[{{{related3}}}]]

Tengd erlend verkefni

Höfundaréttur

Laurent Clerc National Deaf Education Center

7. Heyrnarlausir lesendur aðlaga táknrýmið þannig að það passi sögunni

Algengt er að heyrnarlausir lesendur aðlagi táknrýmið þegar þeir lesa fyrir heyrnarlaust barn svo þeir haldi athyglinni. Lesandinn gæti til dæmis:

• táknað á líkama barnsins (t.d. táknið KISA er gert á andliti barns);

• táknað beint á bókina eða á einhverja mynd

• notað t.d. próform fyrir BÍL ofan á mynd af bíl í bókinni og svo hreyft próformið (höndina) meðfram veginum sem er á myndinni, eins og bíllinn sé akandi á veginum.

• pabbi nokkur er að lesa sögu um Rauðhettu. Sagan endar á því að sögupersónan og amman borða köku saman. Pabbinn spyr: Ertu svöng? Dóttir hans svarar játandi. Þá tekur pabbinn kökusneið í þykjustunni úr myndinni sem sögupersónan og amman borða og færir dóttur sinni hana.

Staðsetning táknanna fer eftir áhuga barnsins, eftir innihaldi bókarinnar og aðstæðum við lestur. Aðlagað táknrými hjálpar barninu að tengjast sögunni og því líður vel með ritaða textann.