Munur á milli breytinga „08. Regla - Mismunandi málstíll sýnir mismunandi sögupersónur“

Úr SignWiki
Jump to navigation Jump to search
(Ný síða: {{Shortcourses |name=Regla 7 |image=LCC jpeg.jpg |link=http://www.gallaudet.edu/Clerc_Center/Information_and_Resources/Info_to_Go/Language_and_Literacy/15_Principles_for_Reading_to_Deaf_...)
 
 
(17 millibreytingar ekki sýndar frá 4 notendum)
Lína 1: Lína 1:
 
{{Shortcourses
 
{{Shortcourses
|name=Regla 7
+
|name=Regla 8
|image=LCC jpeg.jpg
+
|image=Lesa4.png
|link=http://www.gallaudet.edu/Clerc_Center/Information_and_Resources/Info_to_Go/Language_and_Literacy/15_Principles_for_Reading_to_Deaf_Children.html
 
 
|description=15 principles for reading to deaf children
 
|description=15 principles for reading to deaf children
 
|category=15 leiðbeinandi reglur um lestur fyrir heyrnarlaus börn
 
|category=15 leiðbeinandi reglur um lestur fyrir heyrnarlaus börn
|related2=15 leiðbeinandi reglur um lestur fyrir heyrnarlaus börn (11/18)
+
|related2=9. Regla - Hugtök og hugmyndir úr sögunni eru tengd við raunveruleikann
 +
|copyright=Laurent Clerc National Deaf Education Center
 
|link2=http://www.aussiedeafkids.org.au/reading-to-deaf-children-learning-from-deaf-adults.html
 
|link2=http://www.aussiedeafkids.org.au/reading-to-deaf-children-learning-from-deaf-adults.html
|video1=40523942
+
|image2=LCC jpeg.jpg
 +
|link=http://www.gallaudet.edu/Clerc_Center/Information_and_Resources/Info_to_Go/Language_and_Literacy/15_Principles_for_Reading_to_Deaf_Children.html
 +
|video1=40526862
 +
}}
 +
{{Shortcoursestext
 +
|title=8. Heyrnarlausir lesendur aðlaga málstíl sinn svo að hann passi við sögupersónuna
 +
|text=Á sama hátt og heyrandi einstaklingar breyta röddinni til aðlögunar (t.d. þegar lítið barn talar breytir lesandinn rödd sinni svo hún líkist litlu barni að tala eða ef björn talar þá dýpkar lesandinn rödd sína o.s.frv.) þá aðlaga heyrnarlausir lesendur líka táknstíl sinn. Persónurnar lifna við. Rannsóknir hafa sýnt að heyrnarlausir foreldrar nota fjölbreyttan stíl þegar þau segja sögu svo að sögurnar verði skemmtilegar fyrir heyrnarlausa barnið.
 +
 
 +
 
 +
Rannsókn sem beinir augum að heyrnarlausum foreldrum hefur sýnt að þeir nota stækkaða útgáfu af táknrýminu til þess að auka umfang persónanna í sögunni og til að gera söguna skemmtilegri fyrir heyrnarlausu börnin (Lartz & Lestina, 1995; Mather, 1989; Stewart, Bonkowski & Bennett, 1990; Whitesell, 1991). Lesandi getur t.d. notað stirðari og ýktari tákn til að lýsa taugatrekktri persónu; eða nota lítil tákn og mjög lítið táknrými til þess að lýsa einhverjum sem er feiminn; eða að ýkja táknin til að sýna litríka persónu.
 +
 
 +
 
 +
Til að tjá hljóðmyndir, auka áhugann á sögunni eða halda athygli er einnig er hægt að nota lát- og svipbrigði. Einn heyrnarlaus lesandi gaf t.d. til kynna að hurð skelltist með því að nota svipbrigði og látbragð til þess að leggja áherslu á viðbrögð sögupersónu sem dauðbregður þegar hún heyrir mikinn og óvæntan hávaða.
 
}}
 
}}
 
{{Shortcoursestext
 
{{Shortcoursestext
|image=20-11-10-S 49gr.jpg
+
|title=Heimilidir
|title=7. Heyrnarlausir lesendur aðlaga táknrýmið þannig að það passi sögunni
+
|text=Lartz, M.N., & Lestina, L.J. (1995). Strategies deaf mothers use when reading to their young deaf or hard of hearing children. American Annals of the Deaf, 140(4), 358-362.
|text=
+
 
Algengt er að heyrnarlausir lesendur aðlagi táknrýmið þegar þeir lesa fyrir heyrnarlaust barn svo þeir haldi athyglinni. Lesandinn gæti til dæmis:
+
Mather, S.A. (1989). Visually oriented teaching strategies with deaf preschool children. In C. Lucas, Ed., The sociolinguistics of the deaf community, pp. 165-187. New York, NY: Academic Press.
- táknað á líkama barnsins (t.d. táknið KISA er gert á andliti barns);
+
 
- táknað beint á bókina eða á einhverja mynd
+
Steward, D., Bonkowski, N. & Bennett, D. (1990). Considerations and implications when reading stories to young deaf children. Occasional Paper No. 13. East Lansing, MI: Institute for Research in Teaching, MSU.
- notað t.d. próform fyrir BÍL ofan á mynd af bíl í bókinni og svo hreyft próformið (höndina) meðfram veginum sem er á myndinni, eins og bíllinn sé akandi á veginum.
 
 Pabbi nokkur er að lesa sögu um Rauðhettu. Sagan endar á því að sögupersónan og amman borða köku saman. Pabbinn spyr: Ertu svöng? Dóttir hans svarar játandi. Þá tekur pabbinn kökusneið í þykjustunni úr myndinni sem sögupersónan og amman borða og færir dóttur sinni hana.  
 
Staðsetning táknanna fer eftir áhuga barnsins, eftir innihaldi bókarinnar og aðstæðum við lestur. Aðlagað táknrými hjálpar barninu að tengjast sögunni og því líður vel með ritaða textann.
 
  
 +
Whitesell, K.M. (1991). Reading between the lines: How one deaf teacher demonstrates the reading process.  Unpublished doctoral dissertation, University of Cincinnati, OH.
 
}}
 
}}
 +
[[Flokkur:Lestur fyrir döff börn]]

Núverandi breyting frá og með 8. janúar 2018 kl. 10:52

Regla 8
08. Regla - Mismunandi málstíll sýnir mismunandi sögupersónur
15 principles for reading to deaf children
Tengdir flokkar
[[:category:{{{related1}}}|{{{related1}}}]]
-
[[{{{related3}}}]]
08. Regla - Mismunandi málstíll sýnir mismunandi sögupersónur
Höfundaréttur
Laurent Clerc National Deaf Education Center


8. Heyrnarlausir lesendur aðlaga málstíl sinn svo að hann passi við sögupersónuna

Á sama hátt og heyrandi einstaklingar breyta röddinni til aðlögunar (t.d. þegar lítið barn talar breytir lesandinn rödd sinni svo hún líkist litlu barni að tala eða ef björn talar þá dýpkar lesandinn rödd sína o.s.frv.) þá aðlaga heyrnarlausir lesendur líka táknstíl sinn. Persónurnar lifna við. Rannsóknir hafa sýnt að heyrnarlausir foreldrar nota fjölbreyttan stíl þegar þau segja sögu svo að sögurnar verði skemmtilegar fyrir heyrnarlausa barnið.


Rannsókn sem beinir augum að heyrnarlausum foreldrum hefur sýnt að þeir nota stækkaða útgáfu af táknrýminu til þess að auka umfang persónanna í sögunni og til að gera söguna skemmtilegri fyrir heyrnarlausu börnin (Lartz & Lestina, 1995; Mather, 1989; Stewart, Bonkowski & Bennett, 1990; Whitesell, 1991). Lesandi getur t.d. notað stirðari og ýktari tákn til að lýsa taugatrekktri persónu; eða nota lítil tákn og mjög lítið táknrými til þess að lýsa einhverjum sem er feiminn; eða að ýkja táknin til að sýna litríka persónu.


Til að tjá hljóðmyndir, auka áhugann á sögunni eða halda athygli er einnig er hægt að nota lát- og svipbrigði. Einn heyrnarlaus lesandi gaf t.d. til kynna að hurð skelltist með því að nota svipbrigði og látbragð til þess að leggja áherslu á viðbrögð sögupersónu sem dauðbregður þegar hún heyrir mikinn og óvæntan hávaða.

Heimilidir

Lartz, M.N., & Lestina, L.J. (1995). Strategies deaf mothers use when reading to their young deaf or hard of hearing children. American Annals of the Deaf, 140(4), 358-362.

Mather, S.A. (1989). Visually oriented teaching strategies with deaf preschool children. In C. Lucas, Ed., The sociolinguistics of the deaf community, pp. 165-187. New York, NY: Academic Press.

Steward, D., Bonkowski, N. & Bennett, D. (1990). Considerations and implications when reading stories to young deaf children. Occasional Paper No. 13. East Lansing, MI: Institute for Research in Teaching, MSU.

Whitesell, K.M. (1991). Reading between the lines: How one deaf teacher demonstrates the reading process. Unpublished doctoral dissertation, University of Cincinnati, OH.