10. Regla - Mismunandi aðferðir eru notaðar til þess að halda athygli barnsins

Regla 10

15 principles for reading to deaf children

Efnisflokkur

15 leiðbeinandi reglur um lestur fyrir heyrnarlaus börn

Tengdir flokkar

[[:category:{{{related1}}}|{{{related1}}}]]

Tengdar síður

11. Regla - Augnatillit er notað til að fá fram þátttöku

-

[[{{{related3}}}]]

Tengd erlend verkefni

Höfundaréttur

Laurent Clerc National Deaf Education Center

10. Heyrnarlausir lesendur nota mismunandi aðferðir til að halda athygli barnsins

Það er fullkomlega eðlilegt fyrir heyrnarlaust barn að það líti niður eða til hliðar þegar verið er að lesa fyrir það (Akamatsu & Andrews, 1993; Andrews & Taylor, 1987; Lartz & Lestina, 1995; Van der Lem & Timmerman, 1990). Færir lesendur bíða oftast þolinmóðir eftir því að barnið líti upp og þá er haldið áfram með lesturinn.

Heyrnarlausir lesendur nota ólíkar aðferðir að ná athygli barnanna aftur:

• klappa létt á öxl eða fót;

• nota svipbrigði;

• augnsamband;

• hnippa í, gefa barni létt olnbogaskot;

• færa bókina;

• nota látbrigði;

• viðvarandi samband af einhverju tagi virðist vera aðalatriðið;

Lesendur átta sig einnig á mikilvægi jaðarsviðs sjónarinnar. Þeir taka eftir því að heyrnarlaus börn ná miklu þrátt fyrir að þau horfi ekki beint á táknarann. Barnið fær tækifæri til að fylla í eyðurnar, þ.e.a.s. að ná því sem það hefur misst við lesturinn, því sama sagan er lesin aftur og aftur.

Heyrandi fólk á það til að taka í höku barnsins og reyna að snúa höfðinu í átt að sér, en heyrnarlausir einstaklingar virðast ekki gera slíkt. Þó að ung börn hafi tilhneigingu til að gera slíkt við foreldra sína er þetta ekki æskileg aðferð til að ná athygli.

Það að láta lesa fyrir sig á máltökuskeiðinu (frá fæðingu til 13 ára) er ein leið til að þróa læsi. Kennari nokkur orðaði það þannig: „Það að lesa fyrir nemendur á hverjum degi án þess að bregðast, leggur grunninn að því að nemendur og kennarar eigi eitthvað sameiginlegt og að þeim líði vel, það hjálpar ímyndunaraflinu að fara á flug og ala upp ást gagnvart bókmenntum. Þetta er góð leið til að byrja.“

Heimildir

Akamatsu, C.T., & Andrews, J.F. (1993). It takes two to be literate: Literacy interactions between parent and child. Sign Language Studies, 81, 333-360.

Andrews, J.F., & Taylor, N.E. (1987). From sign to print: A case study of picture book ‘reading’ between mother and child. Sign Language Studies, 56, 261-274.

Lartz, M.N., & Lestina, L.J. (1995). Strategies deaf mothers use when reading to their young deaf or hard of hearing children. American Annals of the Deaf, 140(4), 358-362.

Van der Lem, T., & Timmerman, D. (1990). Joint picture book reading in signs: An interaction between parent and child. In Prillwitz, Siegmund, Vollhaber (Eds.), Sign language research and application: Proceedings of the international congress. Hamburg, March 23-25, 1990. Amsterdam: Signum.